BU ŞEHİRDE İNSANCA YAŞAMAK İSTİYORUZ

YAŞI 50’yi bulanlar hatırlayacaklardır Osman Kibar, ya da halkın taktığı “Asfalt Osman” ismini.

*

İzmir’in Belediye Başkanı’ydı rahmetli.

Nereden aklımda kalmış o isim, İzmir ile yakından-uzaktan hiç bağım olmamasına rağmen hafızamda niye yer etmiş, çok da bilemiyor, yerine getiremiyorum.

*

Gazete haberlerinden olabilir mi acaba?

*

Bugün kaç evden içeri bir gazete giriyor, ya da hiç gazete giriyor mu, bilinmez.

Ama bizim en azından bir gazeteyle tanışıklığımız yıllar öncesine dayanır.

*

Babam rahmetli öyle çok fazla mektep, medrese görmüş birisi değildi, belediyede düz bir işçiydi.

Ama entelektüeldi, iyi bir gazete okuru, hoş bir adamdı.

Mekanı cennet olsun.

*

Bize de babadan serpmiş olmalı gazete okurluğu ki, gazetelerle bağımız, birlikteliğimiz hep var oldu, zaten meslek olarak gazetecilikte karar kılınca, gazete ile, gazeteler ile beraberliğimiz iyiden iyiye perçinlendi, et ve tırnağa dönüştü.

*

Tabi o yıllarda, iletişim ve haberleşme araçları bu kadar bol, dolayısıyla çok fazla “kirli” değil…

O çok etkili yayın organı, dedikodu ve fısıltı gazetesini saymazsanız, bir radyo var haber alabileceğiniz, bir de yazılı basın; dergi, gazete ve benzerleri!

*

Haber dinlemek için “ajans”ı, yani TRT’nin radyo haberlerini…

Okumak için de herhangi bir gazeteyi tercihten başka şansınız yok.

*

Fotoğrafları gözümün önünde.

Benim gibi kilolu, beyaz kısa saçlı, tonton, sevimli bir adamdı Asfalt Osman.

Adalet Partisi’nden 1964 yılında İzmir Belediye Başkan’ı seçilmiş, işbaşı yaptıktan kısa süre sonra kolları, İzmir’in bozuk, bakıma muhtaç yollarını yapmak için sıvamış.

Ta ki, seçim kaybettiği 1973 yılına kadar, henüz çoğu insanın bilmediği, tanımadığı bir petrol ürünüyle yolları kaplamaktan, yani asfaltla dökmekten geri durmamış.

*

Tıpkı Yakutiye Belediye Başkanı Mahmut Uçar’ın bugünlerde yaptığı gibi.

*

İzmir’in paket taşlı orijinal yollarını ortadan kaldırdığından dolayı kimi çevrelerden eleştiri de alan, ama çoğu insan tarafından “yol dahisi” diye de tanımlanan, aynı zamanda besteci Melih Kibar’ın da babası olan Osman Kibar, 1986 yılında hayata veda etmiş.

Allah ona da rahmet etsin.

*

Korona belasıyla boğuştuğumuz, dolayısıyla hizmeti, çalışmayı, üretmeyi çok da aklımıza getiremediğimiz günleri geride bırakıp, yavaş da olsa şoktan çıkmaya başladığımızda, tanıştık mahalle aralarında iş makineleriyle.

*

Ben bir Yakutiye sakiniyim.

Başka yerlerde, diğer ilçelerde de aynı hummalı çalışma var mı, o çalışmalarda da Yakutiye ekiplerinin yaptığı gibi, sıfırdan asfalt dökülüyor mu, bilmiyorum.

*

Ama Yakutiye ilçesinde oturan ve “yamalı yol”a alışkın olan insanlar, benim gördüğüm, tanık olduğum, kişiyi yadırgatan gariplikleri illa ki görüyor, ister istemez şaşırıyorlar!

Bugünlerde çalışmaların hızla sürdüğü Rabia Ana Mahallesi’nde yol yapım işi, tam kitabına, usulüne, adabına göre yapılıyor denilebilir.

*

“Yolun adabı da mı olurmuş” demeyin sakın.

Önceki yıllarda bir kamyon dolusu asfalt gelir, birkaç işçinin bilek kuvvetiyle çukurlara doldurulan asfalt yayılır, üzerinden bir de silindir geçti mi, “oldu, bitti” denirdi.

İşte “oldu, bitti” denilen o yol “edepsiz yol”un ta kendisiydi.

Göz boyama gibi bişeydi anlayacağınız.

*

Yol düzgün değilmiş, engebeliymiş, bazı yerler atlatma gibiymiş, araçların alt takımları arızalanıyor, sürücüler durmadan rahmet okuyormuş, kimin umuruna!

*

Aslında bu tür sıradan, baştan savma hizmete itiraz eden de pek yoktu.

Çünkü göçün farklılaştırdığı insan profili açısından yapılan çalışma, getirilen basit hizmet hiç de anormal gelmiyordu çoğu kişiye.

*

Oysa şehir insanı kaliteli hizmet istiyor ve bekliyordu.

*

Yakutiye ekipleri, şimdilerde en azından yol ve kaldırım yapımında o kaliteli hizmeti sunmanın gayretini gösteriyorlar.

“Yol yapıyoruz” denilerek insanlar kandırılmıyor, yama ile iş geçiştirilmiyor.

İş makineleri mevcut yolu kzıyor, gerekli tesfiye çalışması yapılıyor, asfaltı sonra dökülüyor.

*

Unuttuğumuz, adı anı defterlerinde yazan, ya da hikaye kitaplarının arasında kaybolan “kaymak yol” gerçeği bu şekilde, yıllar sonra da olsa yeniden ortaya çıkıyor.

*

Yakutiye’nin aynı zamanda sağlık doktoru da olan Başkanı Mahmut Uçar, gençliğinin de verdiği dinamizmle durmadan çalışıyor, tıpkı Osman Kibar gibi asfalt döküyor, taş kaldırımlar yapıyor, hem yolları ve hem de insanları rehabilite ediyor.

*

Ekibini de iyi oluşturan Başkan, kendi ilçesinde, sorumluluk alanına giren cadde ve sokaklarda asfaltsız yol bırakmama konusunda çok ısrarcı.

O ısrarcı halini de her fırsatta gösteriyor.

*

Üzüm üzüme bakarak kararırmış.

*

Yakutiye’de yaşanan ve Osman Kibar’dan yıllar sonra ikinci “asfalt başkan” ünvanını almayı hak edecek bir gayret içinde gördüğüm Dr. Mahmut Uçar ve ekibinin, diğer ilçelere örnek olmasını gönülden diliyorum.

*

O ki bu şehir bizim başka diyarlara gitme gibi bir düşüncemiz yok.

Sorunsuz, sıkıntısız bir şehirde insanca yaşamayı belediye başkanlarından istemek  en doğal hakkımızdır.