BİHEY ŞEREFSİZ!

İŞİNİ iyi yapmalı insan…

Çok iyi hem de!

***

Yetmez işini iyi yapmak.

İnsan aynı zamanda “dürüst” de olmalı.

***

Yalana, riyaya, gösterişe kaçmadan ve de emanete ihanet etmeden hareket etmeli.

***

Ot gibi olmamalı mesela.

***

Esen rüzgarın kendisini iki büklüm etmesine, eğmesine asla izin vermemeli.

Dik durmalı, zorluklar karşısında eğilmemeli, küçük bir çıkar için yerlerde sürünmeleli, el, etek öpmemeli.

***

Vakar bir duruş sergilemeli insan.

***

Tıpkı bar tutan, mendil sallayan, “tey tey” diye nara atan Dadaş gibi…

***

Gözler çakmak çakmak olmalı, yürek, körük misali bir inip, bir kalkmalı.

Öyle tutuşturmalı ki; ateşe, kor’a çevirmeli sevdayı!

***

Ve o ateşle yanmalı insan…

***

Yunus misali.

Dost’u için sadece…

“Bana Sen’i gerek Sen’i” diye inleyerek, cayır cayır hem de!

***

Aynı zamanda yakmalı insan…

***

Kini, nefreti, haseti, düşmanlığı ve eğer yapabiliyorsa nefsini.

Öyle yakmalı ki, yok olmalı, yokluk içinde bulmalı kendisini.

***

Biliyorum ki, zor bunlar.

Yapmak için yürek gerek, yapmak için sevmek gerek, yapmak için kişi gerek, kişilik gerek.

***

Biliyorsunuzdur mutlaka…

Yine de hatırlamanıza yardımcı olayım istiyorum!

***

Biyolojik bir olgu değildir kişilik, “adam olmakla doğru orantılıdır!”

***

Adam’sanız, aynı zamanda saygın bir kişisinizdir demektir.

***

Ama adamlık yoksa serde…

Kişi olmak, bedavaya gelir size.

***

Musallaya koyduklarında sizi, “erkişi niyetine” diye bağırırlar ardınızdan, meraklanmayın!

***

Bir an öyle de zannedersiniz kendinizi.

Er kişiliği bulmuş da, üstünüze yakıştırmışsınız gibi.

***

Ama değilsinizdir, çünkü en iyi siz biliyorsunuzdur kendinizi.

***

Onur, sadece bir tanıdığınızın ismiydi, Şeref de öyle.

Oysa ilkenizdi onursuzluk, ilkenizdi şerefsizlik.

***

Hayattayken zibil’den farksızdınız.

Yine öylesiniz, hiç tasalanmayın!

***

Siz sadece haysiyet tellalıydınız, o kadar.

***

Dedim ya, en iyi siz biliyorsunuz kendinizi!

Ne verdiğiniz sözlerin bir hükmü vardı, ne altına imza attığınız yazıların.

***

Aslında hükümsüz olan söyledikleriniz, yazdıklarınız, yaptıklarınız değil…

“Hükümsüz olan sizdiniz”, biz şimdi farkına varıyoruz.

***

Hatırlayın…

Kayıp evrakların ilanı bir zamanlar mecburiydi.

***

Nasıl yayınlanıyordu ilanlar?

Gazetelerde, küçük bir kutu içinde, tek satır.

***

Zayi: “Hüviyetimi kaybettim, hükümsüzdür!”

***

Tabi soramadan duramıyor insan.

***

Hüviyetini kaybedersen, gider yenisini çıkartırsın.

Ehliyetini veya diğer kimlik kartlarını yine öyle.

***

Ama ya kişiliğini kaybetmişsen, yerine ikâme edecek neyi bulursun, bihey şerefsiz…

Olmayan şerefini mi!