BENİ YAZ KALEM BUGÜN

YÜREĞİMİN ayazında ellerini ısıtmaya çalışan benliğimi…

Henüz zamanı gelmemiş, kurulu cümlelerimin sükutta bekleyişini,
yaz.

Babamın gölgesine dahi ihtiyaç duyarken, babam kadar, baba olabilme çabamı,
yaz.

İçimdeki çocuğun bir türlü büyümediğini, her masala hala inandığını,
yaz.

Her gün batımında yüreğimin şiirle dolduğunu, ama hala hiç birini yazmadığımı,
yaz.

Geceleri kurduğum hayallerin, henüz gerçekleşmediğini…
Mevsimlerin sadece sonbahar ve kıştan ibaret olduğunu,
yaz.

Heveslerimi, sebeplerimin yanında yok saydığımı…

Ve;
Uyumaya çalışırken müzik dinlemeyi,
Yağmurda ıslanmayı, yanan ateşi izlemeyi, bilmediğim sokaklar da yürümeyi ve gecenin zarafet dolu sessizliğini hala çok sevdiğimi,
yaz.

Körkütük düşlerimin, emsalsiz düşüncelerle, lisanı hal ile, dilde kafiyesiz dualara dönüştüğünü de,
yaz.

Sırlarımın bende, sınırlarımın sende kaldığını…
Gücümü, güçsüzlüğümden, cesaretimi, korkaklığımdan aldığımı;

Ve bu cihanda
En çok da sevmeyi sevdiğimi,
yaz.