YOK’LAR KENTİ ERZURUM!

BİR zamanların en parlak şehirlerinden birisiydi Erzurum; bölgenin merkezi kentiydi.

Her şeyden önce üniversite şehriydi, asaleti yetiyordu.

*

Neredeyse tüm kurumların bölge müdürlükleri buradaydı.

Bölgenin aynı zamanda ticaret merkeziydi.

Kars’tan, Ağrı’dan, tee Van’dan ve daha birçok şehirden insanlar ihtiyaçlarını temin etmek için Erzurum’a gelirdi.

Gürcükapı, bir zamanlar çok sayıda gıda toptancısının bulunduğu merkez konumundaydı.

*

Kısacası ne ararsanız vardı Erzurum’da.

Bir Erzincankapı Çarşısı, bir Tebrizkapı, bir Mahallebaşı birer alışveriş merkezi gibiydi. İnsanlar aradıkları her şeyi oralarda bulabiliyorlardı.

Şimdi o çarşılar aslında var’lar da yok gibiler.

*

Hastane yaptık, çok büyük ve de konforlu.

Ama gelin görün ki, doktor yok.

*

Daha birkaç gün önce kanser tedavisi gören bir dostum aramıştı.

“Ağabeyi yaz, ne olursun yaz” diyor, feryat ediyordu.

Çok sayıda kanser hastası, bir onkoloğun umuduna kalmış.

*

Tabi bu, sadece kanser hastaları ile ilgili bir olumsuzluk.

Diğer birçok bölümde de ya doktor yok’muş, ya da durum bir şekliyle idare ediliyormuş.

*

Aynı yokluk Türk Hava Yolları (THY) için de geçerli değil mi?

THY, Erzurum’a yeterli sayıda sefer düzenlemiyor.

Vatandaş konudan yakınıyor, gazeteci yazıyor, sosyal medya çalkalanıyor kimsenin umuruna değil! 

Hal böyle olunca hem bilet fiyatları “astronomik” düzeyde yükseliyor ve hem de insanlar ulaşım konusunda ciddi sıkıntı yaşıyor.

*

Belediyeler deseniz, alın birini vurun ötekine!

Özellikle ilçe belediyeleri temizlik adına sınıfta kalmış durumda.

Neymiş efendim, personel yokmuş, bu nedenle cadde ve sokak aralarının temizliği yeterince yapılamıyormuş!

*

Mazerete bakar mısınız?

Şimdi personel yok diye, çevreyi .ok mu götürecek?

*

Aynı sorun okullar için de geçerli.

Çoğu okulda müstahdem krallığı hüküm sürüyor.

Kimi okul müdürünün müstahdeme söz dinletemediği bilinen bir gerçek.

*

Olabilir mi böyle bir şey?

Üzgünüm ama, oluyor maalesef!

*

Yaz geldi, gidiyor.

Şunun şurasında güze ve kışa bir şey kalmadı.

Bu süreçte Erzurum’da siz hiç Erzurum Kültür Sanat ve Eğitim Derneği ERSANDER’in yaptıklarının dışında şöyle adam akıllı bir sanat şenliğine tanık oldunuz mu?

*

Geçtiğimiz günlerde yallah maşallah Erzurum Kültür ve Sanat Evi’nin açılışını gördük, o kadar!

O sanat evinin oluşumunda bile ERSANDER katkısı vardı.

*

ERSANDER Yönetim Kurulu Başkan Yardımcısı Doğan Hattatoğlu’nun el emeği göz nuru dökerek hazırladığı biri birinden değerli maketlerin sergilendiği sanat evine tahsis edilen tarihi(!) konağın kapısına, pencerelerine, duvarlarına yakından hiç baktınız mı?

*

Bakmadıysanız, bakmanızı…

Ya da bakmamanızı tavsiye ederim, çünkü moraliniz bozulur.

*

Bu konağın bulunduğu meydanda kadın ve çocukların ihtiyaçlarını görebilecekleri bir umumi tuvalet yok.

Bu konuda ne büyük sıkıntıların çekildiğini, ne mahcubiyetlerin yaşandığını gidip o bölgedeki cami imamlarına sormak lazım.

*

Bir kız çocuğu düşünün, sıkışmış!

Annesinin eteğini çekiştiriyor, elini sıkıyor, sızlanıyor.

Herkes tuvalet arayor, ama tuvalet yok!

Ne ayıp!

Ayıp da değil, tek kelimeyle “rezalet!”

*

Bu dertlerin, bu sorun ve sıkıntıların tamamından ve hatta daha fazlasından herkes; başta Büyükşehir Belediye Başkanı Mehmet Sekmen ile avanesi olmak üzere, şehrin valisi, ilçe belediye başkanları, milletvekilleri ve dahi tüm kamu kesimi, muhtarına varıncaya kadar haberdar.

Tabi STK’lar da!

*

Hal böyle olunca insan dert anlatma adına çaresiz kalıyor.

Kime, nasıl, ne şekilde?

*

Var’lıktan darlığa düşmek böyle birşey ve de Erzurum olarak bizim hiç alışık olmadığımız bir durum.

Sürekli çıkmaz sokaklara sürüklendiğimizden dolayıdır ki, artık bizde dert anlatacak hal kalmadığı gibi, bizi “can kulağı” ile “samimi” şekilde dinleyecek ve en az bizim kadar çırpınacak bir yarenimiz de maalesef gözükmüyor.

*

Galiba biz gidip derdimizi Marko Paşa’ya anlatacağız!..

Tek yol bi orası kaldı!