ÖLÜM!

ÖLECEKSENİZ, GELİN ERZURUM’DA ÖLÜN!

DÜNYADA herkesi bekleyen, kimsenin kaçamayacağı bir son, ya da ahiret hayatının başlangıcı…

Veya bir diğer adıyla acının, ayrılığın, hüzün ve kederin adı!

***

İşte biz, aile olarak o hüznü ve kederi, geçtiğimiz günlerde dolu dolu yaşadık.

***

Sadece “biz değildik” ölüm acısı yaşayanlar.

***

Bizim, kayınvalidemizi toprağa verdiğimiz günlerde, Avukat Tuncer Aktaş ağabeyi anne, Kadayıfçı Muammer usta (Tanhaş) baba ve siyasetin içinde yıllarca yoğrulmuş, önceki Erzurum milletvekillerinden İsmail Köse de ağabeyini kaybetmenin acı ve ıstırabını yaşadı.

***

Allah’tan tüm ölmüşlerimize rahmet diliyorum.

***

İnsan, her ne kadar ölümle iç içe yaşıyor olsa da, acı gerçekle burun buruna geldiğinde, kendisini “çaresizlik girdabına” kaptırıyor, eli, ayağına dolaşır hale geliyor ve çevresine “çaresiz gözlerle” bakarken, ister istemez uzanacak bir “dost eli” arıyor.

***

Ölümün soğukluğunu metanetle karşılayan bir aile büyüğü veya komşu, ya da akrabadan birileri, o en çaresiz anınızda yanınızdaysa, şanslısınız demektir.

***

Fazla değil, bundan bir iki yıl öncesine kadar, o telaşede akla ilk olarak, “cenaze nasıl kalkacak, defin işleri nasıl yapılacak” sorusu gelir, dolayısıyla bir taraftan kaybettiğiniz insanın acısını yaşarken, bir taraftan da “levazımatçılık” yapmak mecburiyetinde kalırdınız.

***

Sonuçta cenazenin defni gerekiyor ve siz o defin işiyle ilgilenmek zorundasınız.

***

Şimdi öyle değil…

İnanılmaz kolaylık sağlanmış!

***

Cenazeniz mi oldu…

Telaşlanmanıza gerek yok!

Büyükşehir Belediyesi Mezarlıklar Müdürlüğü’ne, elinizde “ölüm raporu” ile başvurmanız yeterli.

***

Anında yetkililer harekete geçiyor.

Mezar yeri isteğinize göre tespit ediliyor, cenazenin nerede olduğu ve hangi camiden kaldıracağı size soruluyor, o kadar.

***

Kararlaştırılan saatte, denilen yerden cenaze alınıyor, gasılhaneye getiriliyor, görevli hocalar tarafından yıkanıyor, kefenleniyor.

Belediye imamları tarafından da namaz istediğiniz camide kıldırılıyor ve defin gerçekleşiyor.

***

Sizin ne eliniz deyiyor, ne de cebinizden kuruş para çıkmıyor.

***

Eve geldikten sonra, belediye tarafından “özel kutularında” kıymalı pide ve ayran gönderilerek, kusursuz hizmet noktalanıyor.

***

Bu arada, isterseniz belediye, evinizin yakınına bir taziye çadırı da kuruyor.

***

Taziye çadırı veya taziyeevi uygulamasına karşı birisiyim.

İsteseydik çadır da kurulurdu elbet, ama istemedik.

***

Dedim ya, ölüm gerçeğinden kaçış yok.

Kim nerede, ne zaman, hangi şekilde ölecek bilinmez.

***

Ancak, “ölecekseniz, gelin Erzurum’da ölün” derim ben.

***

Cenazenin adabına uygun şekilde defni…

Tanıdık insanların, dost ve akrabalarınızın camiye koşması, son görevi yerine getirmesi, bir kısım cemaatin önce kabristana, sonra da evinize kadar gelmesi ve taziye vermesi, unutulacak şeyler değil.

***

Bir ara evin balkonuna çıktım, yerde yığınla tencere.

Komşu ve akrabaların gönderdiği yemeklerdi onlar.

***

Böylesi güzelliği, hoşluğu, acının paylaşımını, uzatılan samimi dost elini başka yerde ne bulmak, ne de görmek mümkün olabilir.

***

Zaten başka şehirlerden gelmiş dostlar, gördüklerine, yaşadıklarına inanamadı, “bizim oralarda böyle şeyler hiç yoktur” diyerek, şaşkınlıklarını dile getirdiler.

***

Evet, böylesi güzellik başka yerde yoktur, zaten olamaz da.

***

O yüzden burası Erzurum…

O yüzden burası Dadaşlar diyarı…

O yüzden burası “Mevla’ya emanet” şehir!

***

Bunları bildiğimiz ve yaşadığımız için, “ölecekseniz, gelin Erzurum’da ölün” diyorum size.

***

Erzurum’da ölmek için, elbette ki, önce Erzurum’da yaşamak gerekir.

Yoksa, başka şehirlerde yaşayanların, oralarda ölmesi kaçınılmazdır.

***

Hani bazen, “Ölürsem beni Erzurum’a götürün, oraya defnedin” diye vasiyette bulunanlar oluyor ya.

***

Öylelerinden birisine Hüsamettin Ceylan’ın yıllar önce verdiği “muhteşem cevap”, halen daha hafızamdadır:

***

“Ne ki oğlum, Erzurum definhana mi!”